Uzupełnienie chronologii

To, co miało miejsce przed pierwszym tomem cyklu Odblasków Eterny, a także zestawienie dat urodzin bohaterów. Chronologia oparta na aneksie „Oblicza Zwycięstwa”, uzupełniona i poprawiona.

OKRES GALTARSKI

Krąg Wiatru

397 – zbrodnia Rinaldi Rakana – atak Pierwotnych Stworów

- śmierć Eridani, wstąpienie na tron Ernani

- przejście Ernani Rakana na esperatyzm

NOWY OKRES

Krąg Fal

1 rok – przeniesienie stolicy z Galtary do Kabiteli. Koniec Złotej Anaksji, początek Złotego Imperium.

4 – edykt, zrównujący w prawach esperatyzm i abweniactwo.

6-12 – utworzenie i organizacja zakonów esperatyjskich.

7-15 – objawienia Adriana.

11 – najazd barbarzyńców na północne ziemie Złotego Imperium.

16 – stworzenie espery.

17 – ucieczka Albina Borraski do Purpurowych Ziem.

28 – śmierć imperatora Ernani.

29 – Albin Borrasca proklamował się nar-shadem Kenalloa.

39 – kanonizacja Ernani Rakana.

364 – uznanie Adrianowych Objawień za fałszywe;

- rozwiązanie zakonu Sławy;

- oblężenie Barsiny;

- epidemia cholery, śmierć Esperadora Piusa, wybranie Esperadora Antoniusza.

365 – potwierdzenie Adrianowych Objawień.

379 – zniknięcie Esperadora Antoniusza, wybranie Esperadora Agniusa.

386 – przejęcie tytułu i ziem wygasłego rodu Parda przez hrabiów Arigau.

397 – epidemia w Kabiteli, śmierć imperatorskiej rodziny;

- koronacja Lorio Rakana;

398 – bunt Gaify i Uerty, rozpad Złotego Imperium.

399 – przeniesienie Świętego Tronu do Agarisu.

Krąg Błyskawic

1 – wybranie Esperadora Teoniusa, początek masowych prześladowań abweniatów.

44 – zniszczenie Agarisu przez nar-shada Mtsaraha Sprawiedliwego, wybranie Esperadora Ruciusa I, ogłoszenie Agarisu wolnym portem.

273 – epidemia dżumy, która objęła Gaifę, Uertę i znaczną część Taligu. Wygaśnięcie rodu Borrasca, tytuł Władców Wiatru przeniesiony na ród Alva.

274 – kościelny zakaz osiedlania się w spustoszonej dżumą Waraście.

353 – wybranie Esperadora Clementa VI.

357 – krucjata przeciw Marikjarze, rozbicie Świętej Armady.

358-359 – sąd nad kardynałami-heretykami.

360-361 – edykt przeciwko „uważających za swoich przodków demony”.

362-381 – inwazja Świętych Wojsk na Taligoję, bitwa pod Er-Prieux;

- przekazanie księciu Gastonowi Epineix markizatu Er-Prieux.

386 – zawarcie antytaligojskiej koalicji pod protektoratem Świętego Tronu.

389 – śmierć Esperadora Clementa, wybranie Esperadora Vincenta.

390 – rozejm między Taligoją a Świętym Tronem.

391 – ultimatum Świętego Tronu o wpuszczeniu do Taligoi zakonnych kaznodziejów i śledczych. Zgoda Ernani Rakana

392-393 – antyklerykalne powstanie w Priddzie.

394 – smuta w południowym Nadorze.

397 – „Hexbergska skrucha”. W morzu utopiono przełożonego klasztoru zakonu Prawdy i towarzyszących mu członków zakonu. Marszałek Pridd na rozkaz króla dławi bunt, ale podżegaczom udaje się zbiec do Torki i Driksen.

399 – zajęcie Kabiteli przez Franciska Ollara;

- śmierć Ernani Rakana, Hectora Pridda, Rougera Arigau, Ramiro Alvy, Alana Ockdella;

- proklamowanie Kościoła ollariańskiego;

- koronacja Franciska I Ollara, króla Taligu.

Krąg Skał

2 – pierwsza krucjata przeciwko „heretyckiemu Ollarowi”.

4 – odwołanie zakazu zasiedlania Warasty.

7 – narodziny Oktawiusza Ollara, śmierć królowej Oktawii.

8 – kanonizacja Oktawii.

9 - „bunt Gonta”.

11 – pełnoletność Herculesa Rakana, brak zgody Esperadora na koronację przed faktycznym odzyskaniem tronu.

17 – bitwa pod Glentierte, kładąca koniec ambicjom cesarstwa Driksen i jego samego. Ponownie zjednoczone zostanie po prawie stu latach, tworząc cesarstwo Driksen i królestwo Gaunau.

18 – śmierć kardynała Ariana, zatwierdzenie kardynała Egidiusza.

19 – niebezpieczna choroba księcia Oktawiusza. Edykt Franciska o następstwie tronu.

23 – zamach na księcia Oktawiusza w Laik, śmierć i kanonizacja Fabiana.

26 – małżeństwo księcia Oktawiusza Ollara z Loisą Magdaleną Otilią Neumar, córką księcia George'a Neumarinena.

27 – śmierć Franciska Ollara. Żywiołowy bunt Ludzi Honoru pod przewodnictwem Brandona Carliona.

27-34 - „Kenallijska regencja”.

30 – druga krucjata. Kontratak armii taligojskiej. Agaris zdobyty i zrujnowany, magnus Prawdy zabity przez Ramiro Alvę. Nowym Esperadorem zostaje Rucius II.

34 – koronacja Oktawiusza Ollara; niezgoda króla na zwolnienie Ramiro Alvy z obowiązków Proemperadora Taligu.

34-62 – dwuwładza: rządy króla Oktawiusza i jego brata-współrządcy Ramiro Alvy.

43 – Neumarinen weszło w skład królestwa Taligu.

52 – przyłączenie do Taligu księstwa Rafiano.

178 – podpisanie Złotego Traktatu.

240 – śmierć Georga II Ollara. Regencja Luisa Alvy.

267 – początek Wojny Dwudziestoletniej.

270 – bitwa pod Kadelą, śmierć Arnoulda Savignaca, anulowanie Złotego Traktatu post factum decyzją króla Karla.

274 – rozpad Uerty na Alat i Agarię, zaręczyny księcia Ludwika z córką wielkiego księcia Balinta Alati.

288 – koniec Wojny Dwudziestoletniej.

293 – przywrócenie Złotego Traktatu w nowym wariancie. Utrwalenie granic zgodnie z rezultatami Wojny Dwudziestoletniej. Cesarstwo Driksen zajmuje Północną Maragonę.

343 – małżeństwo księcia Franciska i Alicji Drikseńskiej.

344 – mianowanie kardynała Diomida.

345 – nieoczekiwana śmierć księcia następcy Karla i króla Karla III. Wstąpienie na tron Franciska II.

352 – małżeństwo Anesti Rakana i Matyldy Alackiej.

359 – śmierć Franciska II.

361 – Przedstawienie Ferdynanda Ollara. Rozwiązanie Rady Regencyjnej. Podpisanie Traktatu o Pełnomocnictwach. Upadek Alicji Drikseńskiej.

377 – wybranie Esperadora Adriana.

379 – śmierć Anesti Rakana. Germon Arigau wydziedziczony i zesłany do Torki.

380 – śmierć kardynała Diomida, mianowanie kardynała Sylwestra.

381 – mianowanie Augusta Stanclera conseillerem.

385 – śmierć Alvaro Alvy.

387 – zamach na Alvę na ulicy Winnej.

388 – powstanie Karla Borna.

390 – małżeństwo Ferdynanda II z Katariną Arigau.

391 – śmierć Alicji Drikseńskiej.

393 – powstanie Egmonta Ockdella*.

396 – śmierć Justina Pridda.

Zestawienie dat urodzin postaci istotnych dla fabuły:

314 – Andre-Guillaume Epineix

317 – Alvaro Alva

335 – Matylda Alacka

335 – Arnould Savignac

336 – Maurice Epineix, markiz Er-Prieux

337 – Leopold Manrik

339 – Rudolf Neumarinen

340 – August Stancler

341 – Quentin Dorac (kardynał Sylwester)

343 – Arletta Rafiano (Savignac)**

347 – Walter Pridd

349 – Ivon Larack

353 – Ernani Rakan

355 – Luiza Credon (Aramona)

356 – Mirabella Carlion (Ockdell)

358 – Ferdynand Ollar

358 – Egmont Ockdell

359 – Henry Rocksley

359 – Germon Arigau

362 – Roke Alva

363 – Gui Arigau

364 – Leonard Manrik

365 – Ioram Arigau

365 – Marcel Valme

366 – Lionel i Emil Savignac

369 – Rober Epineix

370 – James Rocksley

372 – David Rocksley

373 – Katarina Arigau

374 – Aldo Rakan

380 – Gerard Aramona

380 – Walentyn Pridd

381 – Richard Ockdell

381 – Selina Aramona

381 – Arnould Savignac, wicehrabia Se

382 – Iris Ockdell

* Poprawna data powstania, które wybuchło pod przywództwem Egmonta Ockdella, to rok 393, choć z tekstu kanonu może wynikać rozrzut 392-394. Informacja uściślająca – z Zielonego Forum, od Autorki.
** Zgodnie aneksem „Oblicza Zwycięstwa”, Arletta Rafiano urodziła się w 347 roku. Jednak data ta jest błędna, co przyznała sama Autorka, podając jako właściwy rok 343.